Blood

Gość - Fea · Gość

Nie bawię się w komentarze.
Nie zależy mi na nich. ^^
A dlatego umieściłam tu mojego dzieło, bo miałam taki kaprys.
O!

I jest to MOJE opowiadanie.
Żeby nie było.
Moje własne, wymyślone, w śroku nocy.
Przepraszam za nijakie błędy, literówki, powtórzenia, gdyż, ponieważ jednoczęściówka była pisana jakiś rok temu. I tak pozostała.

Z najczarniejszych zakątków hogwardzkich myśli:

Czerwona plama z każdą sekundą powiększała się jeszcze bardziej. Chłopak stojący nieopodal odsunął się tak, by go nie dosięgła.
Niestety... jego stare, podarte buty przemokły krwią.
- Cholera! - zaklął i zrobił kilka kroków. Ślady odbiły się na podłodze, lecz on tego nie zauważył. Usiadł w bordowym fotelu i popatrzył na wesołe ogniki w kominku.
- Chciałeś mi ją zabrać. Moją kochaną... - wytarł zakrwawiony nóż o ręcznie zrobiony, brązowy sweter. Uśmiechnął się szyderczo i odłożył narzędzie na stolik.

- Ale o co ci chodzi? - brunet oddalał się coraz bardziej od przyjaciela. Na przeszkodzie stanęła mu ściana, po której po chwili miał się osunąć.
' Cholera. Cholera!! ' zaklął w myślach. Próbował dosięgnąć swojej różdżki, lecz leżała ona za daleko.
- O co? Jeszcze pytasz? Chcesz mi ją zabrać! Wiesz jaka jest ona dla mnie ważna! Ja nie pozwolę... Nie oddam ci jej! - krzyknął rudowłosy chłopak trzymając w ręku nóż.
- Ale Ron! Uspokój się. To był tylko PRZYJACIELSKI pocałunek - drżącym głosem dał nacisk na słowo 'przyjacielski'.
Nie powinien się bać. W końcu to jego przyjaciel i mu ufał. Lecz teraz odezwał się ten pieprzony strach. Poczuł ból w okolicy brzucha. Spojrzał w dół. Srebrne ostrze noża przebiło go, a po chwili zaczęła wypływać bordowa ciecz. Złapał ciemną rączkę noża oburącz i próbował wyjąć.
Lecz im bardziej się starał, tym bardziej krwawił. Osunął się po ścianie i upadł na drewnianą podłogę zwijając się z bólu. Okrągłe okulary wylądowały obok starych butów. Rudzielec z szyderczym uśmiechem rozgniótł je, tak że pozostały tylko małe kawałeczki szkła i wygięty drucik..
Ukląkł nad przyjacielem patrząc na łzy spływające pojedynczo po jego policzku.
Bolało go.
Ale ból psychiczny był większy.
Kochał go jak brata, a on... po prostu patrzy jak umiera.
- Boli prawda? Ale mnie boli bardziej... - wbił głębiej nóż, a Harry przeraźliwie krzyknął.
- Wiedziałeś, że ją kocham. A teraz nie mam kogo kochać - powiedział smutny odwracając się do Harrego tyłem. Nagle znów gwałtownie odwrócił głowę w stronę czarnowłosego i spojrzał w zielone tęczówki.
- Tak. Zabiłem ją jeżeli o to ci chodzi. Bo jak mogła puszczać się z moim najlepszym przyjacielem?! Jak WY oboje mogliście to zrobić?! - krzyknął tupiąc co raz nogą. Zacisnął pięści tak, że po chwili krople krwi zataczały swoje własne ścieżki na jego dłoni. Spojrzał na ranę. Czerwone plamki kapały na pstrokaty dywan i jego buty.
- Patrz co zrobiłeś! - podszedł do niego, szarpnął za włosy i przystawił głowę do jego rany. Harry zacisnął zęby.
Po chwili zemdlał.
Ron puścił kruczoczarne włosy i sprawdził puls. Serce biło... ale nierówno.
Usiadł na fotelu jak gdyby nigdy nic. Nie minęło piętnaście minut, a wstał i kolejny raz sprawdził puls. Powtórzył to trzy razy.
Za każdym jego skroń zaczęła nerwowo pulsować.
Serce Harrego w końcu przestało bić.
- To koniec Potter - powiedział odwracając nogą chłopaka na drugą stronę.

By nie patrzeć w zielone tęczówki.
By nie patrzeć na zakrwawiony sweter, zrobiony ręcznie przez jego matkę.
By nie patrzeć na twarz przyjaciela.

Wziął do ręki zgięty drucik, który wcześniej przypominał okrągłe okulary.
- Jeżeli nie może być ona moja, ty też jej nie będziesz miał. Moja Hermiona. Moja! Słyszysz?! - Zaczął się histerycznie śmiać raniąc palce o wystające kawałki szkła ze zgiętych okularów.

Nikt nie potrafił zabić słynnego czarodzieja.

Z poważaniem:
Fea

Yenn

Na Merlina, to było wstrząsające ! Nigdy nie skusiłam się na skomentowanie jakiejkolwiek z jednoczęściówek na tym forum, jednakże tym razem postanowiłam zrobić wyjątek.
Mam mieszane uczucia - pomysł oryginalny, szczególnie aby przedstawić Rona z tej... hm... brutalniejszej i gwałtowniejszej strony.
Mimo wszystko Ronald Weasley, który dwukrotnie wbija nóż z brzuch Harry'ego Pottera, a potem patrzy jak ten umiera, nie przemawia do mnie.
Niedociągnięcia w tekście także były - szczególnie braki przecinków w niektórych miejsach. Nie będę ich cytować, ponieważ uprzedziłaś na początku, że mogą się pojawić.
Co też ta miłość może zrobić z człowiekiem?
Ronaldowi polecam Munga, najlepiej Oddział Zamknięty.

Pozdrawiam i czekam aż wrzucisz kolejny tekst [ a wrzucisz, prawda? Wink

],
Yenn. ^^

Fea

Oj... Nie wiem. Nie wiem.
Nie no żartuje.
Dzieło się tworzy.
Dziś miałam iście pracowity dzień.

Sus

Przeczytałam.
Jestem na tak.
Ale współczułam Harry'emu...
Wiecie.. moje miękkie puchońskie serducho Very Happy

A to ostatnie zdanie... I pomyśleć, że Lord Voldemort, Bellatriks Lestarnge i inni... nie umieli go zabić, a tu taki "wieprzlej" Ron Weasley... hyh
Zamieść coś jeszcze! Very Happy

paulina.

eeee xD a mnie zatkało Razz

dziwne...co nie znaczy ze głupie. Mnie się podobało! Tyle ze nie lubie Rona, bo jest takim nieśmiałym przygłupiem, ale teraz...pomyśle Razz