 Wysłany: Pon 19:39, 21 Maj 2007 Temat postu: |
|
| I, co ja mam napisać?
Krótkie? Nie rozbudowane? Takie prawdziwe? Jednak urok jest... Moze mały, ale mnie urzekł... Podobało mi się. Mimo tego, iż było krótki i jak napisałam nie rozbudowane, chcoiaż nie wiem, co Ja mogłabym napisać, czyżbym tylko krytykowała? Rozpieszczona jedynaczka? To, co o mnie pomyślisz, po tej wypowiedzi, zalezy tylko od Ciebie... |
|
| Wysłany: Pon 18:37, 21 Maj 2007 Temat postu: ...Tadek nie chce! |
|
| Zaczynając to pisać, miałam chętkę na coś ambitnego i zachwycającego. Wyszło jak zawsze - przeciętnie, bezsensownie i z nieco koślawym zakończeniem. Pozdrawiam.
Ptaszek, ptaszek! Ćwir! Tadek nie chce na strych! Blady, chudawy sześciolatek biegał w czerwonych rajtuzach po domu, wydając dzikie, gardłowe okrzyki. - Ćwir, ćwir! – jęknął jeszcze, kiedy wielkie drzwi otworzyły się prezentując krzywą, zgarbioną postać. - Eh! – warknął rosły mężczyzna z brodą. - Tatuś, tatuś! Tadek nie chce na strych! – Młodzian przewrócił się o duży szalik zwisający mu z szyi i spojrzał lękliwie na ojca. - Wynocha mi już! – ryknął ojciec, unosząc zmęczoną dłoń. - Tadek nie chce…! – Wyszlochał chłopiec, kiedy mężczyzna zgarnął go ubranie i wrzucił w pustą klitkę na samym końcu korytarza. Brudne, ciemne pomieszczenie straszyło swoim jękliwym jestestwem, swym głośnym błaganiem o pomoc. W kącie pokoju wydarta była niewielka dziura, z której przedzierał się snop światła. Tadek jak ślepiec podleciał w tamtą stronę i kilkakrotnie zagruchotał. - Ćwir, ćwir! – Zaśmiał się, gdy do pokoju wleciał niewielki gołąb z czarnymi, skrzącymi się oczyma. Popatrzył zrozumiale na niedoświadczoną twarz chłopca i osiadł na jego ramieniu. - Tadek nie chce na strych…! – wyszeptał jeszcze chłopiec. Skaranie! Że ona musiała urodzić UPOŚLEDZONE dziecko! Upośledzone! Jakże się teraz pokazać na wsi? Z debilem dzieckiem, które nawet interesu nie przejmie! Wstyd! |
|